Het moment van loslaten naderde
In september 2017 werd duidelijk dat onze zoon Tygo steeds verder achteruit zou gaan. Hij was zwaar meervoudig complex gehandicapt en zijn gezondheid werd steeds kwetsbaarder. De afgelopen jaren had hij al veel ingeleverd maar steeds krabbelde hij er weer wat bovenop. Maar nu wisten en voelden we allemaal aan dat het moment van loslaten steeds dichterbij kwam. Maar wanneer en hoe dat wist natuurlijk niemand.
Extra ondersteuning van Kinder Comfort Team
De ondersteuning die we thuis kregen van de kinderthuiszorg was prima. Maar er kwamen steeds meer en andere hulpvragen bij op medisch vlak. Zowel de kinderthuiszorg als wijzelf hadden meer ruggengraat nodig. Daardoor kwamen we in contact met het Kinder Comfort Team (KCT) van het academisch ziekenhuis. Soms was het heel goed en fijn dat er andere mensen naar Tygo keken die hem niet elke dag zagen, want dat opende onze ogen.
Samen moeilijke stappen durven zetten
Door de begeleiding en het advies van het KCT hebben we samen stappen durven/moeten zetten die nodig waren om Tygo comfortabel te houden. Dit waren soms lastige en pijnlijke stappen maar door de juiste onderbouwing van het KCT begrepen we de stappen beter. Er waren zeer korte lijntjes tussen het team en de kinderarts, neuroloog, huisarts, thuiszorg en ons. Daardoor konden we goed en snel handelen als er weer wat bijzonders met onze zoon was.
Samen mooie herinneringen creëren
Ondanks dat het een moeilijke tijd was hebben we in deze periode toch ook nog mooie herinneringen kunnen maken met zijn zusjes samen. We pakten elk goed moment van Tygo aan. Door de korte lijntjes, goede informatie en het vertrouwen wat de zorgverleners ons gaven durfden we het aan om Tygo fijn bij ons thuis te houden. Natuurlijk was het zwaar, maar ik denk dat het in het ziekenhuis nog zwaarder was geweest.
Tot het laatste moment in zijn vertrouwde omgeving
Ondanks alle zorgen kijken we terug op een bijzondere tijd met zijn allen. Tygo is tot het laatst thuis geweest in zijn vertrouwde omgeving. In zijn eigen bed met zijn eigen spulletjes, zijn vertrouwde verpleegkundigen en al zijn familie om hem heen die hem zo liefhad! Het was een hele verdrietige tijd die we goed hebben kunnen afsluiten.